"Jeszcze jeden oddech" Paul Kalanithi

Czasami się zastanawiam, co jest lepsze.
Czy znać diagnozę i nie wiedzieć kiedy się umrze?
Czy znać diagnozę i wiedzieć?
Ja bym chyba wolała to pierwsze. Choć nie wiem tego na pewno. I mam nadzieję, że się nie dowiem, co bym wolała.

Zbyt dużego wyboru nie miał Autor książki "Jeszcze jeden oddech", która jest autobiografią, zapisem jego nierównej walki z chorobą, który sporządził niedługo przed śmiercią. Paul Kalanithi był lekarzem. Neurochirurgiem.

Zdjęcie ze strony empik.com

W pierwszej części książki opisuje różne przypadki, sytuacje, z którymi stykał się jako lekarz. Dają one wgląd w jego charakter, styl pracy, podejście do kwestii życia i śmierci. Skupia się w niej na tym, jak całe życie próbował dociec, co czyni życie człowieka wartościowym w obliczu śmierci. W swojej pracy wiele razy spotkał się ze śmiercią. Wydawało się że zna ją od podszewki. Ale chociaż czuł się z nią oswojony, życie miało go przekonać, że jest inaczej.

W drugiej części skupia się na epizodzie, który otworzył nowy rozdział w jego życiu. Wtedy jeszcze nie wiedział, że to ostatni rozdział.
Diagnoza. Rak płuc. Czwartego stopnia. W najlepszym przypadku 10 lat życia. W najgorszym... no właśnie. Dowiaduje się, że niewiele mu zostało. Praca, kariera, to wszystko nagle przestało mieć znaczenie. Pojawiły się kwestie znaczne pilniejsze.
Żona. W ich małżeństwie nie zawsze się dobrze układało. Jak nadrobić stracony czas?
Dziecko. Wspólne marzenie, odkładane zawsze na później. Czy zdąży je zrealizować?
I coś co bardzo pragnął zrobić w życiu, czasu było naprawdę niewiele, musiał się spieszyć. Odkładał to na lepszy, spokojniejszy czas, jak usiądzie w fotelu, już na emeryturze i będzie mógł w końcu napisać książkę.
Wszystko to stało się nagle najpilniejszymi rzeczami w jego życiu.

Piękna historia pięknego człowieka, który w ostatniej chwili zrozumiał, że póki jest czas, trzeba realizować swoje marzenia.
Dodaje otuchy i chwyta za serce.
Bardzo mi się podobała. Szczerze polecam.

Można ją zamówić tutaj: